Dat was 'm dan

Kamp 2025 was overweldigend nat, overweldigend droog, overweldigend bewolkt en overweldigend zonnig. De eersteklassers waren overweldigend leuk, overweldigend slooooom, overweldigend enthousiast en meestentijds overweldigend lief. Kamp 2025 was in een woord OVERWELDIGEND!

Dank aan alle bagagegouders, fietsouders, 'ikleenmijntentuitmaarhelaassnaptniemandhoediewerktouders', dank aan alle meeleesouders voor alle gezellige reacties, maar vooral dank aan mijn fantastische collega's die hier toch maar weer in weer en wind de boel staan te draaien en uiteraard dank aan de fantastische hulpmentoren. Zonder hen is dit niet te doen en daarnaast niet half zo leuk.

En dan nu: Eersteklaskamp 2025 OUT!

Margriet

Opvoedkundig stukje

Tip: als je je kind met een tent of een matje op pad stuurt, zorg dan dat ze weten hoe dat op te vouwen, op te zetten, op te ruimen, op te... De mentoren en hulpmentoren hebben literally vrijwel alles moeten doen. Bij survival kan dat ook niet, dus nu vast die zelfredzaamheid opbouwen is best aan te raden. Nu houd ik weer op met zeuren, maar het jammere is dat hierdoor de sportdag ingekort moet worden en daar balen we van. 

Sportdag inmiddels wel van start - de eerste buiksliders zijn gespot, er wordt gebottleflipt, parcours gelopen, touwgetrokken en met sponzen op dienbladen gemikt. Fanatisme is intens!

Dat viel niet tegen.

Een aantal stukjes was zelfs ronduit geestig. Lekker talent zitten spotten, slechts een 'heho', twee keer Margriet als de enge heks - je moet een dikke huid hebben af en toe - en alleen opa kreeg cocaïne van Roodmannetje. Nu aan de opruim, lunch & dan toppen we 'm af met een watersport dag - buiksliden, sponzen werpen en andere prettige ongein. Nog eenmaal vragen we onze geweldige hulpmentoren de vermoeidheid opzij te schuiven en dit allemaal te begeleiden & dan mogen zij ook rust. Zij een ervaring rijker en wij een illusie armer: ze worden nooit docent. Vinden ze veeeeel te vermoeiend, alsmaar die kinderen :)

Het doek gaat op...

Zes uiteraard briljante toneelstukken, gefröbeld in anderhalf uur. De basis is een klassiek sprookje, er moet een terugkerend ritme in zitten, een gezegde en de intrigerende zinnen: 'maar... Je bent helemaal naakt', 'sinds wanneer maak jij hier de dienst uit'  en 'ik vind je zo mooi en zo zacht'. We zijn benieuwd wat we dit keer krijgen aan 'heho heho', joints op het Leidseplein en persiflages op yours truly. We hebben ze wel uitgelegd dat drie regisseurs - overlap met de hulpmentoren- en de producent - wederom yours truly - van de musical aanwezig zijn, dus de lat ligt hoog :)

Ochtendgymnastiek!

En zoals jullie zien is het aan elkaar zitten geen enkel probleem meer...

 

 

Alive and kicking

Alles is wakker, de ontbijtjes worden geregeld met de hulpmentoren, het zonnetje schijnt, de docenten schuiven een sloot tosti's, eieren en koffie naar binnen, drie groepen zijn hun tas met boodschappen kwijt. Das lastig ontbijten. Oh well. Ze lenen maar ergens een boterham. 

Straks ochtendgymnastiek, theater, opruimen, sportdag, naar huis fietsen, klaar. Pfff

Goedemorgen!

Alles nog in diepe rust hier, ondanks dat het goed koud is. Maar eens rustig koffie zetten want heho, volgens mijn horloge heb ik iets meer dan twee uur geslapen. Prima score voor een kampnachtje :)

Geen haan?

Inmiddels liggen de hulpmentoren erin (nog een beetje aan het kletsen) en eten wij de laatste toastjes om de honger, die onherroepelijk opkomt als je slechts hapjes hebt genomen, te stillen. We horen nog geen haan en dat is wel echt een blessing. Hopen dat het ellendige beest gewoon het loodje heeft gelegd of verkocht is of zo... We wachten het af.

Tot zo!

Rust

Het grut ligt erin: precies 25 minuten na het avondspel waren alle lichten uit en wordt er her en der nog wat gefluisterd. Zullen zo heus nog wel even moeten blaffen, maar nu zitten we even heel relax bij het kampvuur met de hulpmentoren. Die ook wel even klaar waren met eersteklasconversatie. Alhoewel ze nu achter de tenten liggen om het gefluister te beluisteren - en daarmee niet specifically zorgen voor rust :)

De hulpmentoren gaan zwemmen. Wij passen even... Dooie rust trouwens, in die kindertentjes, terwijl wij best veel herrie maken. 

Beetje gedoe en bijzonder voorwerp

Net vonden we ze nog leuk, nu worden we wel erg ongelukkig van de extreme gemakzucht van deze kinderen: lijkt ieder jaar erger te worden. Overal zooi, wasbakken verstopt, rustig tegen je mentor liegen dat de op de grond gemikte resten spaghetti niet van jou zijn. Ze komen er snel achter dat wij dit soort zaken erg slecht trekken en het ons de blaren interesseert wie de troep maakt: je ruimt het gewoon op als wij dat zeggen. De hulpmentoren verliezen ook wel even de moed en dat verdienen ze niet: ze zijn echt de dragers van dit kamp. Eens een beetje gaan blaffen dan maar.

Bedeesde smoeltjes en braaf instemmend gemompel op de vraag om beter. Vooruit dan maar weer. Ze gaan het wel leren :)

We gaan zodadelijk starten met het bijzondere voorwerp: een dik uurtje rust met vaak ontroerende verhalen en gelukkig ook gelach. 

En dan zijn ze ineens weer heel lief - de mentoren trappen af met hun voorwerp: Lucas heeft zijn gitaar meegebracht en speelt een mooi lied, Mirabelle heeft de rammelaar die haar overoma gekregen heeft toen zij een kind kreeg in 1880 & die steeds doorgaat naar de oudste dochter, mits ze Elisabeth als (tweede) naam heeft en een kind krijgt. De stilte is oorverdovend en mooi. Er worden goede vragen gesteld en daarna is het de beurt aan de kinderen: vaak best een spannend moment om je zo bloot te geven, maar ze pakken dit met verve op.

Hierna een avondspel van de hulpmentoren en dan is het bedtijd: tandjes poetsen, nog even kletsen en slapen. De grote verhalen ten spijt slapen ze altijd verdacht vlotjes als we een paar keer lekker dreigen met 'slapen in de wc's': inderdaad diezelfde waar zojuist de spaghetti op de grond lag. En nog zo het een en ander onsmakelijks.

Het bijzondere voorwerp gaat extreem goed dit jaar - we zijn nog niet halverwege en de rust is nog steeds ongelooflijk. Heftige verhalen en prachtige reacties. We zijn onder de indruk. Wel bang dat de bedtijd wat naar achter gaat, maar dit is belangrijker. Ook heel bijzonder: 1d is klaar, maar kan de beschaving opbrengen om 1e de ruimte te geven dit goed af te ronden. Opruimen kunnen ze niet, maar verder best tevreden over deze guppies.

Even moeten slikken net: 1e krijgt het niet af vandaag - maar een meisje verwoordde zo mooi wat er was gedeeld en hoe bijzonder ze dat vond, dat ik echt vol schoot. Wat zijn kinderen toch geweldig.

 

Koken, deel 2

 Net over de helft: we moeten nog zeven hoofdgerechten en dertien toetjes. 

• De Drillers sluiten af met S'meris: s'mores maar dan de politieversie. Kan slechter, alhoewel dat blijkt te zijn omdat ik een specifieke kreeg - en die was al enige gesmolten. Omkoperij.
• De Appelmoeseters brengen ons als dessert aardbeien met chocola: niks aan te vernaggelen en wederom een uitstekende rap.

We zitten te mijmeren hoe mooi het is om kinderen door zo'n school te trekken, ze te zien opgroeien, de bleue eersteklassers van vroeger nu hier als stevige begeleiders te zien rondlopen. Nog net geen traantje, maar geef het nog even - morgen, na een nachtje met nauwelijks slaap. Docent, iedere dag anders. Die kookwedstrijd geef ik je te doen, maar onderwijs is gewoon genieten.

• We krijgen een toevoeging van de Musketiers: zelfgemaakte perenlimonade. Oftewel het kookvocht van de peren - we gaan stuk en houden net net binnen. Kleur en temperatuur geven ons hele andere connotaties.
• De Aardappeltjes hebben gang 2 af: pasta met een mooi verhaal, maar eerlijkheidshalve is het pasta caprese met zelfgemaakte tomatensaus volgens de Franse methode. Niks aan te verknallen en dat hebben ze dan ook niet gedaan. Heerlijk intermezzo tussen alle zoete meuk.
• De Kookbrigade rondt af met een stack pannenkoeken met verse bosbessen, aardbeien, slagroom en maple syrup. Echte. Het budget gaat volgend jaar 2 euro per kind omlaag, maar we genieten! Dit maak ik morgen thuis.
• De Oempa Loempas komen terug met noodlesoep: lekker! Goed gekruid en echt smakelijk. 
• De Wereldkeuken heeft letterlijk bijna anderhalf uur gedaan over spaghetti met tomatensaus. Wel mooi verhaal over hoe de pastagoden lieten weten dat de pasta klaar was. Wederom met vega gehakt. We vervloeken Lucas een beetje - zijn vegetarische neigingen leiden tot veel soja.
• Foodfight brengt helaas ook al pasta tomatensaus. We verlangen bijna naar pasta pesto. 
• Typisch gevalletje 'kijk uit wat je wenst': pasta pesto van de TOQS. Koud. We weten weer waarom we dit verbieden. 
• Girlpower serveert ons fris fruit met twee soorten chocosaus. Dit verbieden we dus nooit: heerlijk.
• Helaas weer terug naar een hoofdgerecht: er borrelt inmiddels een zeer onaangename mix van chocola, pesto, tomatensaus en burrata in onze buikjes. De Pastis serveren pasta miso zonder - denken wij - miso. Pasta kaal dus. Flashback naar de laatste dagen voor de stufi.
• De Kookskillloze Kiddo's blijven bewijzen dat ze zelfinzicht hebben: een ietwat opgewarmde wafel met vlokken en slagroom uit de bus. Eerlijkheidshalve is het best lekker.
• De Camping Kocks eindigen, weinig verrassend, met een borrelplank: homemade poffertjes met een act waar we echt best hard om moeten lachen. En best lekker!
• De Pastis hebben goed gekeken bij de Kookbrigade -  crepes met ijs, bosbessen, frambozen en chocosaus. Niet zelfgemaakt, wel lekker. Inmiddels hebben we er maar een koud biertje bijgepakt om de maaginhoud enigszins te kalmeren...
• De Oempa Loempas hebben tiramisu. Iedere rechtgeaarde Italiaan draait zich om in z'n graf, want het is slagroom en... slagroom. Met cacaopoeder, dat wel. 
• Foodfight komt met poffertjes -  niet zelfgemaakt, maar wel met liefde. Dat helpt niet meer na 39 gerechten. 
• Gezond einde van de Wereldkeuken: yoghurt met fruit. Best een fijne afwisseling. Wordt overigens stukken beter omdat we het eten met de lepel van de Pastis waar nog chocola op zit...
• De Aardappels sluiten netjes af met gekaramelliseerde appels -  fijn dat ze niet in het thema zijn gebleven en ons gekaramelliseerde aardappels hebben geserveerd. Heerlijk. 
• We missen de Original Cooking Squad nog - we vinden het niet zo erg. We zijn stuk. We gaan ons verstoppen. Net te laat: ze zijn er. Bastognekoeken met slagroom en aardbeiensaus. Wederom verbijsterend dat dit uren moet duren, maar het gaat er nog net bij. 

Klaar! Nu maar eens de schade in ogenschouw gaan nemen in de wasbakken en rondom de tenten. 

Koken!

Nadat er nu eerst een vreemde foto wordt gemaakt per hulpmentorgroep, gaat daarna de kookwedstrijd van start. Ik hoorde helaas toch veel bruschetta, pasta pesto en wat dies meer zij, maar misschien weten ze ons te verrassen. Seriously doubt it, maar hoop doet leven.

En daar gaan, we voor god en vaderland, riem een gaatje losser. We pogen een live verslag te geven, maar als je niks meer hoort zijn we een zachte dood gestorven. Of stiekem bij de plaatselijke snackbar. 

En we zijn los...

 

• Groep 1, Girl Power, presenteert burrata. Volgens het verhaal waren de melkgevende koeien echte strijders, die er hard voor gewerkt hebben. En het kostte 4 euro... We krijgen 'm opgediend met een 'Form burrata' aangepaste bananasong. What's not to like, zeg ik dan maar. Geen slechte start!
• Groep 2: De Wereldkeuken. Iets met een tovenaar en een grot en elementen - en een tovershow waarbij het voorgerecht zomaar achter een handdoek vandaan wordt getoverd. Wow. Crackers en toast en aioli. Kookgehalte bagger, enthousiasme prima.
• Groep 3: Italiaanse Kip (?). Beeldschone menukaart. Het verhaal daarentegen...Ooit op de MargrietBosmanberg was het prachtig weer en toen was er ineens een sneeuwstorm en toen galmde er: 'eet smakelijk'. Burrata 2, overigens. Dan verbied je Caprese en dan krijg je burrata. Same difference.
• Groep 4, de Kookbrigade, komt met een zilveren schaal vol handgeplukte getrancheerde tomaten, mozzarella van geit of toch buffel en vers gekweekte basilicum. Oftewel: Caprese. Das 3.
• Groep 5, De Drillers, komen volledig undercover met mondkapjes, hoodies en zonnebrillen. Zeer maffioos. We krijgen toastie toastie op een gouden bordje, maar daar houdt de spanning op. Caprese 4. Met olijven dit keer.
• Groep 6: de Camping Kock met ck. Krijgen een volledige borrelplank met tortilla met huisgemaakte guacemole (van de Jumbo) en intens zoute broodjes. Pluspunt: geen Caprese. Pluspunt 2: een kneepje citroen en een goed toneelstukje. Nadeel: dorst. Forever.
• Groep 7: de Kookskilloze kiddo's. Het plan was een boerenomelet, maar op duistere wijze ziet het eruit als roerei. Helaas nog niet tactisch genoeg om te zeggen dat de planning boerenroerei was :). We proeven de boerderij en heho, het is iets anders!
• Groep 3 is alweer retour met Gnocchi di Rein. Laten we het kort houden: we hopen dat ze genoeg brood hebben.

Intussen maken we ons licht zorgen: nog geen 1e-groep gezien. 1d is zowat klaar.

• En daar is warempel groep 8, de Pastis, uit 1e. Beeld van een menukaart, waar de cijfers al op zijn ingevuld. Dikke nono voor docenten, maar ok. De vraag die zich echter aan ons opdringt is waarom caprese 5 zo lang duurde... Het onderliggende crispy broodje is warempel best lekker.
• Groep 9, the Original Cooking Squad, komt met een bruschettasong en een bruschetta die, laten we het vriendelijk zeggen, nog net niet gecremeerd is. Op dit soort momenten overweeg ik toch een andere baan...
• Groep 10: de Oempa Loempas. Zelfgemaakte loempias van rijstvellen. Na alle capreses een verademing en echt zeer eetbaar.
• Groep 11, de Appelmoeseters, brengt een simpele salade. En dat is het. Bladen sla, komkommer en welgeteld een snoeptomaat. Dressing nergens te vinden. Ik heb mijn groenterantsoen weer binnen.

Tot onze grote hilariteit wordt er inmiddels alweer afgewassen in de pisbak - en dat door kinderen die alles vies vinden. We waarschuwen maar niet.

• Groep 12, de Aardappeltjes, meldt zich met patatas bravas en een lang verhaal over de ontstaansgeschiedenis van de patatas bravas - iets met een boot. Een handzaam hapje, meer zout dan aardappel, maar stiekem best lekker. Mijn nieren kreunen echter in protest.
• Groep 1 is retour met het hoofdgerecht: pokebowl, voorzien van een prachtig dansje en radslagen. De kip is zelf gefokt, maar het nekje omdraaien ging ze te ver... dat moest de Jumbo doen. Hahahahah. Het is werkelijk prima: droge rijst, heerlijke kip, chilimayo. We are impressed.
•  Groep 10 is retour met een zelfgeschreven en echt goede rap over het schoolleven. Er staat een foto van de tekst in de Smugmug, maar we hadden jullie graag de presentatie gegund. We krijgen glimmende paprika's met gehakt. Licht smakeloos, maar wel knap gedaan en zeer origineel.
• Groep 5 brengt hun hoofdgerecht: 'Pasta broekje laag' - we maken ons even zorgen, maar dan blijkt dat dat is omdat drillers meestal hun broekje laag hebben. We waarderen dat ze zelf hun broekje hoog hebben... De lage broek blijkt pasta met tomaten - en meer ook niet.
• Groep 4 brengt ons falafel - we smeken of we dit vannacht om 04.00 uur kunnen krijgen, Zouden dan echter saus wel waarderen, want nu is het verdomd droog.
• Groep 7 heeft wraps: de eerste van vandaag! Met vegan gehakt, maar het recept is van oma... Enig dat we kennelijk de kleindochter van de uitvinder van vegan gehakt op ons kamp hebben. Niks mis mee overigens, gehakt goed op smaak en deze groep besefte gelukkig wel dat saus een relevant ingrediënt is.

We beginnen het pittig te krijgen en moeten nog veeeeeel. 

• Groep 13, de Foodfight, komt eindelijk door met het voorgerecht: soep. Zelfgemaakt. Wij denken bouillonblokje met prei en snappen niet helemaal waar het aangeschafte soeppakket is gebleven...
• Groep 6 is retour met Pitafel - pita falafel. MET SAUS. We like.
• Het raadsel van de eindeloze wachttijd voor de maaltijd van groep 14 is opgelost: we krijgen een driegangenmenu van De Musketiers. Stokbrood kruidenboter, gevolgd door pompoensoep geserveerd in een pompoen. Op de vraag hoe ze het gepureerd hebben, krijgen we het iets te eerlijke antwoord dat het uit een zak komt. Het toetje is nectarines en peer in suikerwater. Helaas begrijpen we nog immer niet waarom dit zo lang heeft moeten duren... Stiekem was de peer wel lekker en nog daadwerkelijk gesourced hier op de boerderij.
• Groep 3 sluit traditioneel af met s'mores - om ons te tonen hoe lekker het is, hebben ze het nog vol rondom de mond zitten. Of we dat nou per definitie appetijtelijk vinden? Goeie s'more overigens. 

We hebben heel even pauze... broodnodig. We are dying. Zo even verder in een nieuwe post.

  

Zwemmen!

Na het nodige gemeutekaai (zoals mijn moeder zaliger zou hebben gezegd) dat het te koud was om te zwemmen (lees: ik durf niet in mijn zwembroek/bikini/badpak) ging 95 % er keurig in. Ook net te leuk om erin gejonast te worden door de hulpmentoren. Het filmpje spreekt voor zich.

De zon!!!!

 

Meer reacties graag :)

Een beetje hart onder de riem vinden we wel gezellig... 

Gaat prima!

Het loopt allemaal prima, ondanks een totaal verzopen laptop (en oh ja, 150 totaal verzopen kampeerders). Zag net dat er een beeld dubbel in stond bij het filmpje: film maken tussen de buien door die naar binnen slaan op mijn laptop bemoeilijkt het proces een iets. Excuses.

De kinderen zijn naar de Appie, benieuwd waar ze dit keer mee thuiskomen: de opdracht is een driegangenmenu, geen Caprese, pasta pesto of hamburgers. Omdat wij die zat zijn. No other reason... Vanaf de zijlijn lijkt jury zijn voor een kookwedstrijd vast geweldig, maar ik geef het je te doen: 14 voorgerechten, 14 hoofdgerechten, 14 toetjes. En echt niet alles op hoog culinair niveau. Of eigenlijk meestal niks... Als ze ons en zichzelf geen voedselvergiftiging bezorgen zijn we content.

Voor wie zich afvraagt of er ook vrije tijd in het programma is: nee. De bedoeling is dat iedereen elkaar leert kennen, dat er geen ruimte is om op een apenrots te klimmen en jezelf gaver te vinden dan anderen en dat doen we door steeds andere bezigheden te organiseren waardoor iedereen kan laten zien waar hij of zij goed in is. Dit alles onder de leiding van onze fantastische hulpmentoren, die met onwaarschijnlijk enthousiasme 'hun' kinderen verBarlaeaansen.

Wel intens benieuwd hoe de plaatselijke hangouderen nu weer reageren op onze guppen: hoewel ze echt best netjes onder leiding van de hulpmentoren door de Appie worden gesleept, zijn er altijd zure types die menen dat de jeugd te veel herrie maakt. Tja. Deden we zelf vroeger ook en als je een budget hebt, moet er wel eens teruggerend worden om toch een tomaatje minder af te wegen. Het zij zo.

Inmiddels hoost het weer: zojuist maar even naar de boodschappers geappt dat ze zich moeten verpozen in het winkelcentrum (inderdaad, met die gezellige hangouderen...). De tenten zijn overigens best droog, tot onze verbazing. Een rondje zojuist leverde slechts een drijfnatte binnentent op en de rest lijkt goed te gaan. Fingers crossed. 

 

Filmpje!

Tis vast lekker binnen zitten nu...

Maar onze nieuwe guppies krijgen het wel voor de kiezen. Alles is drijf. Sfeer is verbluffend prima, gek genoeg: ze zeuren niet, helpen elkaar, blijven lachen. We houden ze maar.

Verslag van het andere kamp:

Ok, eindelijk dan een verslagje. De eerste helft van de dag voor 1b: we zijn al met enige vertraging vertrokken, omdat het om verschillende redenen echt even duurde voordat iedereen er was. Vol goede moed fietsten we weg en dat leek ook goed te gaan. Geen razend tempo, maar ook geen hele gekke dingen. Maar toen we de Amstel achter ons hadden gelaten en tussen de weilanden naast Amstelveen fietsen klonk er een harde knal, alsof iemand een geweer afvuurde. De band van Oliver bleek de geest te hebben gegeven. Band aan gort, dus plakken was echt geen optie. Gelukkig was de dienstdoende fietsmoeder aan de achterkant op de bakfiets en kon Oliver achterop en de fiets op de bakfiets. Echt lekker ging dat laatste niet, dus toen het toeval wilde dat een hulpmentor op straat in Amstelveen de vrouw van zijn voetbalcoach tegenkwam, bleek de handigste optie om die fiets maar even daar te laten. 
Gelukkig maar, want even later besloten twee jongens hun sturen in elkaar te doen en wat volgde ging te snel om na te vertellen, maar de fiets van Storm bleek daarna niet meer befietsbaar. Dus: Storm op de fiets van Melle en dan Melle achterop bij de dienstdoende fietsmoeder aan de voorkant. Als we die fietsouders toch niet hadden... 
Gelukkig ging daarna alles goed en verrees er al snel een Lowlands-waardig tentenkamp op het veld. Hier en daar werd er per ongeluk wat geruild met spullen, want tja... Alles voorzien van je naam is ook zo'n gedoe. 
De kennismakingspelen verliepen en verlopen nog steeds in harmonie bij 1ABC, maar een hoosbui dwong ons wel de overigens uitstekende binnenruimtes in. Daar zijn die spellen iets meer een aanslag op je gehoor, maar vooruit. We hopen dat het weer zo iets opknapt. We gaan het zien. En van zwemmen wordt je toch nat... 

Buienradar blijft ons verrassen...

Het wiebelt tussen 10 millimeter in vijf minuten en droog volgens Buienradar (en de eenentwintig andere weerapps die we fanatiek raadplegen...): tis droog, de zon schijnt af en toe, het grut doet goed mee, wat wil een mens nog meer.

Te vroeg gejuicht. We hebben echt de wolkbreuk der wolkbreuken over ons heen - ik geloof dat ik dit nog nooit heb meegemaakt. Meeste kinderen spurtten net op tijd onder de overkapping, maar die tentjes... We houden ons hart vast. Oh well. Nog nooit iemand dood gegaan van een nat pak en een nat nachtje, maar hemel. 

Zonnetje schijnt & we zijn begonnen!

Het zonnetje schijnt, in ieder geval tijdelijk, en we zijn van start. Onder leiding van de onvolprezen hulpmentoren uit klas 5 zijn we bezig met samenwerkingsopdrachten: eerst allerlei gekke 'repeat after me'- spelletjes en dan het serieuze werk. Langzaam begint het grut te snappen dat als wij zeggen: 'hard schreeuwen', dat we dat dan ook menen. Voor lul staan is prima: even door die grenzen heen, even beseffen dat ze allemaal gewoon kleine smurfen zijn die moeten wennen aan het feit dat op het Barlaeus iedereen gewoon mee doet, zonder piepen.

Moet overigens zeggen dat ze weinig piepten over het feit dat ze middenin de opbouw van de tenten drijf regenden :)

Zo dus verder met samenwerkingsopdrachten: rollen door het natte - 'ieuw, er ligt paardenpoep' (klopt en veel ook)  - gras, uit knopen komen, elkaar vertrouwen door door de handenhaag te rennen, aan elkaar zitten (binnen het betamelijke uiteraard) en uiteindelijk mikken we op het ultieme doel: over de handen gaan. Prachtig hoe de hulpmentoren, die vier jaar geleden zelf nog de kleintjes waren, nu de besmuikte eersteklassers erdoorheen trekken met vol enthousiasme, ze aanmoedigen en ze doen groeien. Enige trots op onze vijfdeklassers kan me niet ontzegd worden.

Hoosbuien

We zijn lekker nat - gelukkig stonden de meeste tenten bij DE zo ongeveer dus de meeste slaapzakken zijn gered, maar ik heb geen droge draad meer aan het lijf. God straft onmiddellijk voor altijd roepen dat 'die kinderen veel te veel meenemen, vroegah konden we met twee Fiat Pandas toe, nu moeten we drie vrachtwagens' en andere lekker genuanceerde teksten. Ineens klinkt een droog shirt best als een goed idee in plaats van slechts een tandenborstel en deo meesjouwen 😂

Klas 1B is verdwenen: nog immer niet op het kamp, terwijl ze bij het Amsterdamse Bos zitten... A & C zijn er allang. Eerste kleine 100 foto's 1DE in de balk! En wederom: reageren wordt meer dan gewaardeerd, is stukken gezelliger. 

1B is aan!

Zeer pittige handicap: minstens de helft van de leerlingen heeft geen idee hoe de tent moet worden opgezet. Dat wordt een nat nachtje. Oh well. Het is er maar een.

En we zijn los...

Hoewel niet iedereen de parkeerboete heeft weten te vermijden op het Voorlandpad - het is alsof ze ruiken dat wij er zijn, stipt om 9.00 uur draaide het autootje de parkeerplaats op -, er natuurlijk een fietssleutel mistte en de wolken met de minuut grijzer werden, vertrokken de meeste klassen strak op tijd naar de kampeerlocaties. Uiteraard na ons sektarisch karakter te hebben getoond met een paar rondjes Pony en Cheer RPS op de parkeerplaats. Je kan maar weten waar je aan toe bent als ouder - beetje laat, want al ingeschreven, maar heho, dat mag de pret niet drukken.

 Eerste bui! Gelukkig zijn we niet van suiker, zullen we maar denken.

Goed om nog even aan te denken!

Update donderdagochtend: regenjas mee! Het gaat echt wel een paar uurtjes behoorlijk nat worden. 

• 9.15 uur aanwezig en aangemeld bij je hulpmentor op het Voorlandpad in de Watergraafsmeer. Te laat komen is echt heel vervelend voor iedereen die staat te wachten.
  
• Let goed op waar je je precies moet melden op het Voorlandpad (zie tabblad).
• Voor ouders: check goed waar de auto's mogen staan als je je alleen je kind komt brengen (zelfde tabblad).
  
• Denk aan een stevig lunchpakket!
  
• Vrijdag om 16.00 uur zijn we weer terug op het Voorlandpad.
• Check 's ochtends de voorspelling: het wiebelt enorm tussen hoosbuien en droog. We gaan voor het laatste :)

Hulpmentortraining 2025

Jaarlijks worden de hulpmentoren getraind op diverse manieren om onze eersteklassers zo goed mogelijk wegwijs te maken: hier een mini inkijkje in hoe dat vanochtend ging ... Reacties op de blog mogen trouwens! Erger nog, wordt zeer gewaardeerd. Weten we ook dat we het niet voor jan doedel doen :)

Wachtwoord filmpje is hetzelfde als voor de foto's (zie brief 'Ouders & leerlingen - 1e brief 2025-2026.pdf, zat bij de startmail van 18 augustus). Foto's gaan via Smugmug, filmpjes via Vimeo.