Dat was 'm dan!

Helaas moet ik het kamp iets eerder verlaten om mijn zoon te verhuizen naar Schotland & zie ik jullie dus niet op het Voorlandpad: ik sluit dus hier graag af met de gedachte dat kamp 2024 geweldig was! Gezellige kinderen, fantastische hulpmentoren, heerlijke collega's, mooi weer, wisselend eten, veel zweten, maar vooral een ontzettend fijne kennismaking met wat de komende zes jaar onze kinderen zijn. En een beetje die van jullie uiteraard. 

Dank aan alle tentouders, bagageouders, wegbrengouders, fietsouders, gasflesouders & vooral ook reagerende meeleesouders. Gezellig om via de reacties ook jullie inbreng te krijgen! 

En dan nu: Eersteklaskamp 2024 out!

Margriet

Warm...

Het is om af te pikken...

Zachtjes verlangen we naar regen. We klagen natuurlijk niet (een beetje...), maar 29 graden volle zon en dan alleen maar sjouwen met hooibalen en vrachtwagenbanden om parcoursen te bouwen voor het grut is best heftig. 

Ik moet het nog maar weer eens zeggen: gotta love vijfdeklas Barlaeanen. Ze zweten, ze werken, ze dragen verantwoordelijkheid, ze zijn docenten in de dop (maar verzuchten allemaal dat echt nooit te gaan doen, veel te zwaar, die kinderen alsmaar), ze dragen de kinderen, ze dragen dit kamp. Wat een helden. 

Het kamp is inmiddels schoon, schoner dan het was, to be honest :) We hebben de guppies over het veld getrokken en alle dubieuze troep die er vast al jaren lag (maar ja, weten we dat zeker, het kan ook van ons zijn) weg laten gooien. Mogen we volgend jaar tenminste terugkomen. 

Twijfelachtig toneel

De toneelstukken hadden een paar gemene delers: Sneeuwwitje, fatbikes, blowen. We maken ons een beetje zorgen :). Echter ook veel enthousiasme, geestige toneelstukken en zeker ook talent gespot. Inmiddels wordt er opgeruimd en geluncht en bouwen de zwetende hulpmentoren de watersportdag op: buiksliden, sponzen gooien en wat dies meer zij. Heerlijk in dit toch wel warme weertje...

We zijn happy met deze kinderen: ze doen goed mee, zijn enthousiast, komen regelmatig een kletsje maken, zijn leuk met elkaar, ook buiten de gebaande paden. We houden ze maar.

Verslag kamp ABC

Na een niet per se snelle, maar wel voorspoedig verlopen reis naar Botsholland hebben de kinderen de tenten opgezet. We mogen de weergoden maar weer eens op onze blote knietjes danken, want gezien de erbarmelijke manier waarop sommige tentjes nu zijn opgezet, had het nu echt niet moeten regenen.

De middag stond in het teken van de samenwerkingsspelen en was het een genot om steeds maar weer de 'big fat pony' voorbij te horen komen, kinderen te horen tokken als kippen, aanmoedigende juichkreten te horen en om te zien dat de kinderen erachter kwamen hoe moeilijk dat eigenlijk is, samenwerken.

De middag bracht zonlicht en daarmee werd het ineens warm. Een verkoelende duik in het zwemwater was dus zeer welkom. De aldaar recreërende ouderen kennen ons na jaren inmiddels wel, maar sommigen keken toch nog wel op van ruim honderd Barlaeanen die massaal te water gingen. Het ging natuurlijk ook gepaard met het nodige lawaai.
Waar men ook wel weer even opkeek van honderd lawaaierige Barlaeanen, was in de supermarkt in Vinkeveen, die geplunderd werd door onze leerlingen voor de kookwedstrijd. De medewerkers bleven er echter uiterst vriendelijk onder en zelfs toen er bij de zelfscankassa een boodschappentas omviel en daarbij een bakje pesto, een burrata en een pak drinken sneuvelden en over de vloer werden uitgesmeerd bleef men vriendelijk en behulpzaam. De hulpmentor van het groepje in kwestie weet nu in ieder geval wel dat ze voorlopig geen kinderen wil.

En dan die kookwedstrijd: wat een prachtig schouwspel. Overal waar je keek lagen kinderen in het gras hun best te doen de zojuist aangeschafte boodschappen om te toveren in een heus driegangenmenu dat er ook nog een beetje leuk uitzag. Geen eenvoudige opgave, op een campinggasje. Maar in grote lijnen is ze dat behoorlijk gelukt! Als vakkundige jury konden we toch zeggen dat er tussen de achttien voor-, achttien hoofd- en achttien nagerechten een hele hoop lekkere dingen zaten. Ook wel dingen die dat écht niet waren, maar ook dat hoort erbij.
Het allermeest hebben we echter genoten van alle prachtige presentaties, gekke groepsnamen en mooie menukaarten. Wát een mooie stoet grappige, leuke, enthousiaste kinderen trok er aan ons voorbij! We hebben echt af en toe hartelijke gelachen en bij tijd en wijle waren we ook echt wel onder de indruk van de culinaire hoogstandjes die mensen op een camping hebben te weten maken.

Na het eten volgde een lekker energiek spel voor alle kinderen tegelijk onder leiding van de hulpmentoren, gevolgd door een rondje bijzonder voorwerp om het kampvuur. Mooie voorwerpen en verhalen en altijd bijzonder om in zo'n sfeer van vertrouwen en respect dit te kunnen doen.

Na het verplichte tandenpoetsen en te bedde gaan, bleef het nog lang onrustig bij de tenten. Maar met wat extra aanmaningen van diverse hulpmentoren en mentoren werd het uiteindelijk toch rustig en werd er overal geslapen.

Vanochtend is er heerlijk ontbeten in ontspannen en relaxte sfeer, om de magen te vullen voor de sportochtend die nu bezig is. Het weer is nog steeds fantastisch en de sfeer ook.

Later volgt er nog een toneelopdracht en daarna zullen we weer vertrekken naar het Voorlandpad. We kunnen wel nu al zeggen dat het een heel geslaagd kamp is!

 

Ochtendgymnastiek filmpje!

We hebben helaas een beetje ruzie met de upload kwaliteit van Vimeo: we zijn pogende dit te herstellen. Kan ook dat mijn 5g op is...

Ochtendgymnastiek & toneel

Na een fanatiek rondje ochtendgymnastiek door onvolprezen oud-leerling en inmiddels collega Thom, wordt er nu hard gewerkt aan hoogst originele toneelstukken, met allerhande lastige opdrachten als: er moet een ritme in zitten, je moet de zin 'maar hij is helemaal naakt' gebruiken, baseer het op een sprookje en wat dies meer zij. We hebben ze goed opgejut dat we uiteraard nu al aan het kijken zijn naar de talentjes voor de musical, dus de tongetjes hangen op de knietjes van ijver... De hulpmentoren houden e op de been met veel koffie, thee en Optimel: ze liggen er wel een beetje vanaf. De jeugd, hé, denken nog dat slaap belangrijk is.  

Goedemorgen!

De haan is er niet meer!!! Ongelooflijk, voor het eerst in twintig jaar zijn we niet vanaf vier uur wakker gekrijst door dat beest. Hetgeen fijn is, omdat we er niet heel ver voor vier uur in lagen... De guppies slapen nog, alhoewel we het en der wat beweging zien. Vinden we ook wel prima, het is best een uitputtend programma voor de nieuwe Barlaeanen: van socializen word je moe. Merkbaar, want vannacht leverde zelfs een discoboot die op vol volume door de Amstel knalde nul wakkere hoofdjes op. 

Vandaag op het programma: ontbijten, ochtendgymnastiek, theater maken, tent opruimen, lunchen, sporten en naar huis fietsen. No rest for the wicked. 

Hahaha, zie net dat mijn slaapscore 'aandacht vereist'. 

Heeeel stil

Nou, dat was een vroegertje. 0.00 uur erin, 0.15 uur moesten de lichten uit en letterlijk een kwartier later was 99 procent stil. De laatste 'ik moet volhouden-types' hielden ook niet echt vol :)

De hulpmentoren zijn nu even nachtelijk aan het zwemmen, de docenten genieten van de welverdiende rust met een koud biertje en een goed gesprek. Morgen weer een dag.

Slaap lekker!

Richting bed...

De hulpmentoren hebben een mooi avondspel geregeld (Levend Stratego) & het fanatisme is enorm. Het grut gaat zo slapen en altijd weer geestig dat onze nieuwe aanwinsten enorm grote verhalen hebben over overlopen en andere groep 8 taferelen... De mededeling dat om 0.15 uur de lichten uit zijn en geklier wordt bestraft met slapen in de plees werd met lichte teleurstelling ontvangen. Hahahhahahahah. Blijft grappig, die ukkies die de grootsten waren, maar hier ineens weer hele kleine smurfjes zijn. En die niet door hebben dat vijfdeklassers op een gegeven moment wel even klaar zijn met kindertjes temmen en best graag lekker aan het kampvuur willen zitten en kletsen :) 

Kookfilmpje!

We survived - barely

We moeten echter constateren dat we best behoorlijk gedineerd hebben. Er wordt inmiddels afgewassen in de pisbak (vertellen we ze wel als ze klaar zijn), de poedersuiker vliegt overal rond, sommige heren leven in de jaren '50, dus denken niks te hoeven doen en de wasbak is voor het eerst in jaren verstopt, ondanks diverse waarschuwingen borden en pannen schoon te schrapen voor het afwassen. De laatste twee zaken leveren enig chagrijn aan onze kant op, maar goed. Weer eens lekker een zwanenhals opengedraaid.

Inmiddels zijn we aan het bijzondere voorwerp: de klassen zitten gesplitst op twee plekken en de stilte is oorverdovend. Dat stemt ons dan wel weer heel gelukkig, dat deze jonge kinderen de rust en beschaving kunnen opbrengen om naar elkaar te luisteren en oprechte interesse te tonen in dat wat voor een ander bijzonder is. Dit blijft genieten, de afwisseling tussen ze uit hun schulp trekken, ze uitdagen, ze leren dat iedereen waarde heeft, ze laten groeien en bloeien. Onderwijs is soms echt briljant... En ik kan het niet genoeg benadrukken: zonder de hulpmentoren zou die groei een factor 100 minder zijn. Helden!

Kookwedstrijd, deel 2

We gaan inmiddels wel een beetje dood en zijn nog niet op de helft. Een toetje zou er inmiddels wel in gaan, maar het wordt 

• Paella van Los Chicas. We geven toe dat wij vast van de generatie zijn die nog niet erkenden dat zout slecht voor de mens is, hoor, maar her en der een snufje zou zoveel helpen.
• De Rode Redders zijn terug: aambeien op toast. Beschuit, aardbeien, slagroom, een macaron. Macarons voor eeuwig verpest, helaas, de associatie met aambeien gaat nooit meer weg.
• De Zyass zijn retour met de herfstpasta: kip, pasta,oesterzwammen (!) en basilicum. Geserveerd met een tequila-inspired zomerdrankje met een citroentje. Zonder tequila. We weten niet of we teleurgesteld of blij zijn  over zulke keurige kinderen. Het is overigens wederom verbazend goed, we vechten om het bord.
• No rest for the wicked, however, de Maffioso serveren ons een prachtig opgemaakt bordje pasta pesto. Blijft pasta pesto, maar ja, daar heb ik mijn halve studententijd op doorgebracht, dus niks mis mee.
• De Marios brengen een bord pasta met eerst een twijfelachtig verhaal over dat het in de wc is ontworpen, maar dat blijkt gelukkig vanwege Mario. Misten de connotatie, maar ook dit is werkelijk prima en er zit zout in!!! 
• De supervegas komen terug met het toetje: Oreos, aardbeien, warme chocola. Kerstig en dat blijkt ook achteraf het thema: springrolls voor hoofd, zomerse salade als voor & kerst als toetje. Drie seizoenen in een half uur, zo worden we vlotjes oud.
• De Internationals komen met een Yingyang toetje - prachtig opgemaakt, maar het blijft chocoladesaus met slagroom :)
• Itabarla komt met zure matten op een stokje & wafels - vreemd, maar toevallig zijn we dol op zure matten.

Hoewel we nog drie hoofdgerechten moeten, regent het ondertussen toetjes - kotsmisselijk is inmiddels zacht uitgedrukt. Er bevindt zich een brij van pesto, tomatenpuree en zure matten in mijn maag & that is not a pretty mix.

• De Europaatjes brengen een bordje pasta met tomatensaus en basilicum. Kan er niks spannends meer over verzinnen...
• De Pittige Paprika's, echter, komen met gevulde paprika's: passend qua naam & out of the ordinary. Het ziet er prachtig uit. In de paprika bevindt zich pasta carbonara & dat is eigenlijk een verbazend goede combinatie.
  
• Pannenkoeken van de Multilanders; knap, want ze zijn dun en lekker!
• Laatste gerecht van de Zyass: de verwachtingen zijn hooggespannen, want totnogtoe knallen ze echt met hun gerechten. We eten zoete besneeuwde winteroesters met parels: Oreos met een witte pepernoot erin. In dit geval is de naam helaas beter dan het gerecht.
• Van Mario ontvangen we 'Tres strati perfetti': zelfgebakken bastognekoek (de leugens nemen hand over hand toe), slagroom van zelfgemolken melk van koe Betsy, aardbei en munt. Mooi geserveerd in een chique glas & lekker.
• Van de Chicas krijgen we een fruitsalade, maar helaas heeft klimaatverandering ertoe geleid dat de peren en de perziken minder rijp zijn dan gepland. Het idee is goed en de sinaasappel is heerlijk.

We kunnen niet meer. Nog vier toetjes. Moed der wanhoop. 

• Cocaineballetjes van de Maffioso: Italiaanse vlag-cakepop met een kilo witte chocola eromheen. Zelden zo hard gelachen, want de chocola was superglue, het deeg niet gebakken en daarmee volslagen onmogelijk om op te eten. Niet door te slikken, niet uit te spugen. De foto spreekt boekdelen. Gelukkig hadden de leerlingen zelf dezelfde ervaring. 

Kookwedstrijd, deel 1

Daar gaan we. Voor Starmer, Schoof en de rector. Of zo. Ik geef het jullie te doen: 42 gangen van dubieuze kwaliteit en blijven lachen. De secundaire arbeidsvoorwaarden van docenten zijn uitstekend, maar dit is gewoon broek op de vreethaak, ogen dicht en gaan. We gaan proberen een liveverslag van de geneugtes te geven, maar hoor je niks meer, liggen we voor lijk in een hoekje. Of zitten we bij de plaatselijke middenstand, voor een lekker bakje bami rames.

• Groep 1, de El Chiefos, serveerden, gekleed in Hawaislinger (en gelukkig ook kleding daaronder), een sandwich van rucola, mozzarella en watermeloen. Creatief, maar slightly melig. En groot.
• Groep 2, de Multilanden, kwamen door met een caprese van burrata met een beeldige menukaart. Nummer een. We verwachten er nog wel een aantal...
• Groep 3, de Internationals, gaven ons... caprese. Nummer 2. Gelukkig zat hier een toegevoegde haar in, dus dat maakte het veel specialer.
• Groep 4, Supergigamegavega, verrasten ons met muntige olijven, watermeloen en feta. Fris. En muntig ;)
• Groep 5, La Itabarla, heeft tomaat-mozzarella fantastica. Caprese dus. Das drie. Wel een prachtig accentje en de rucola kan slechts een keer per jaar geoogst worden. 
• Groep 6, Los Chicas Y Amigos: tapas! Stokbroodje, zelfgemaakte allioli uit een welbekend geel bakje, druiven, zelfgerijpte parmaham, cervelaat. Niks gekookt, zo zien we het graag. De knoflookwalm gaat echter wel ver.
  
• Groep 7, de Marios, hebben een echte verrassing in de aanbieding: bruschetta di nonna. Getoast stokbroodje, kruidenkaas, tomaat, basilicum, knoflook, rucola en komkommer. Seriously good.
• Groep 8, Zyass, heeft zich toegelegd op de vier seizoenen. We beginnen met een lentesalade met croutons, veldsla, zelfgemaakte dressing, tomaatjes en parmezaan. We beginnen zachtjes een beetje te grijnzen, want ook dit was echt prima en origineel.
• Groep 9, Hera, komt door met baguette met tomaat en olijven. Niks mis mee, ook niet spannend. Of zoals hulpmentor Felix zegt: 'simpel en efficiënt'. Niet te ontkennen. Het niveau daalt.
  
• Groep 10, de toeristen uit Bali op tussenjaar. Mmmmm. Liggen zes jaar voor op schema. Of zeven. Het gerecht is komkommersalade: komkommer, soyasaus, chilivlokken en azijn. Prima bijgerecht, beetje weird als voorgerecht.
• Groep 11, de Pittige Paprika's ('want wij zijn pittig' - au) zetten ons bruschetta voor. Tja. Snufje zout had wonderen gedaan.

Groep 12, 13 & 14 ontbreken nog maar we gaan naar het hoofdgerecht... Wij zijn gelukkig heel onconventioneel en accepteren het in vrede en vriendschap.

• De Multilanden zetten de sokken erin: een vegetarische burger. Beetje laf. Geen vlees. Hahahahhaa.
• Groep 12, de Barlamaffia, heeft authentieke bruschetta, volgens hen the poor men's version - maar smaakt precies hetzelfde als de vorige bruschetta. Er zit gelukkig geen vergif in, 'want vandaag is geen opruimingsmissie'. Fijn.
• Groep 13, de Europaatjes, heeft een Vlaamse chef meegenomen die - stop de klok -  daadwerkelijk verse friet heeft gemaakt. Het is onbegrijpelijk lekker. Warm, precies zout genoeg, beetje crisp. Hier past slechts stilte.

Helaas kunnen we niet rustig nagenieten, want daar zijn de volgende alweer:

• De supergigas, brengen ons rijstloempia's. We gaan wederom rechtop zitten: krijgen eerst een lang verhaal over waar dit allemaal gesourced is (de taugéplantage van opa, koriander uit de woestijn), maar dan mogen we aanvallen. Heerlijk! En glutenvrij, vegetarisch en biologisch. 
• Groep 14, De Rode redders, is eindelijk gearriveerd met het voorgerecht: Bloedgroepsoep. Geprakte gepelde tomaten met tomatenpuree en creme fraiche (heb meelij!). Intrigerende vraag waarom dat zo lang moest duren :) 
• De Chiefos met hun hoofdgerecht: Hawaiaanse taco's. Met ananas en gyros. Verrassend veel beter dan je zou verwachten.

Het tempo ligt hoog. Volgende hoofdgerecht:

• De Internationals met 'the Out-of-the-boxburger'. Keurig uit een mand :). Briochebroodje, met liefde gemasseerde en zelf geslachte koe. Prima.
• De toeristen uit Bali hebben een ongelukje gehad: de rijst van de nasi is op de grond gevallen. We krijgen daarom het geplande ontbijt en dat verrast enorm: ze zouden namelijk sucuc (excuses voor de spelling, de blog weigert letters aan te passen) eten! Meer dan prima als hoofdgerecht, to be honest.
• De Rode Redders hebben het tempo opgevoerd - we krijgen ineens nu het hoofdgerecht: 'Maaginhoud'. Njam... Het blijkt gelukkig pasta bolo met, naar wij aannemen, de resterende geprakte tomaten. Ze houden zich wel goed aan de teamnaam en zijn morgen vast blij als papa of mama weer kookt.

WE LEVEN NOG! Zo verder in een nieuwe post. 

 

 

 

Zwemmen - Filmpje!

Een groot feest (en dan zijn die hulpmentoren toch wel heel handig om te jonassen)! 

Boodschappen

Men is naar de plaatselijke Appie. Met plaatselijke hangouderen, die echt niet altijd gediend zijn van onze schatjes... Stel je voor dat er zomaar ineens kinderen komen die netjes pogen binnen budget drie maaltijden te regelen onder de druk van een zwaar geoefende jury. Dat er dan potentieel af en toe een klein schreeuwtje door de winkel gaat of een tomaat wordt teruggelegd (of suiker wordt gestolen bij het koffieapparaat 😂) is onvermijdelijk. De winkelmedewerkers zijn overigens altijd extreem complimenteus over onze leerlingen, dus we nemen het gepiep maar met een korrel zout.

Het is mooi om te zien hoe het zich nu allemaal al langzaam begint te vormen: er zijn best wat kinders meet een licht grote bek, maar het wordt zo weinig opgepakt door anderen, dat dat ook al heel snel tanende is. Aanwezig zijn vinden we uiteraard prima -  en hoort er ook bij! -, maar iedereen de ruimte geven om zichzelf te zijn is grootser. They do, they learn, they grow. Pink dat traantje maar weg, want we vinden jullie kinderen totnogtoe leuk.

Het eerste filmpje, wachtwoord zelfde als foto's!

Tevreden!

Het gaat goeoeoed! De sfeer is echt uitstekend, er wordt massaal over handen gegaan (alhoewel ze mij wel hebben laten vallen, bewijs volgt), er wordt hard geponied, tis echt heel goed qua sfeer. Wederom, en ik besef dat ik neig tot een epitheton ornans of twee teveel af en toe, dit ligt echt allemaal aan de fantastische hulpmentoren die hun ziel en zaligheid hierin leggen. En aan jullie kinderen, die heel rap over al hun sociale en hygiënische angsten aan het heen groeien zijn. Alhoewel ik zojuist wel hoorde: 'ik moet nog even wennen aan het boerenleven'. Top.

ABC

ABC had een pittige start met een boerenknecht die extreem arelaxed ging doen over het veld wat hij net gemaaid had, maar wij wel gehuurd hebben... De baas is nergens te bekennen, dus dit is nog unresolved. Gelukkig wordt er inmiddels wel ook samengewerkt en moet de les maar zijn dat wij best streng zijn, maar gelukkig niet arelaxed :). Gaat allemaal goed ook daar!

Stadskinderen...

Sjonge jonge wat kunnen onze kleine verwende stadkotertjes toch heeeeerlijk piepen: ik wil niet op een strobaal, het is hier vieieies, er ligt poep (dat klopt en een hoop ook...), ik wil niet luisteren naar wat een vijfdeklasser zegt. Dat laatste hebben we heel snel de kop ingedrukt. Tis wennen voor onze nieuwe guppies, ineens moet je van alles met elkaar en zijn we soms best streng in hoe wij dingen willen. Ze lerne het wel ;)

Er wordt nu samengewerkt: vreemde spelletjes waarbij je als een kip moet rondrennen, elkaar moet aanmoedigen bij rock paper scissors, uit de knoop moet komen, verschillende gekleurde ballonnen hoog moet houden, twee verschillende schoenen uit een hoop moet pakken en vervolgens zonder praten de schoenen weer elkaars buurman laten worden, elkaar vertrouwen, heel veel aan elkaar zitten (binnen het betamelijke) en moeilijke problemen oplossen. Dit alles onder leiding van de onovertroffen hulpmentoren, die nog iets meer dan vier jaar geleden hier zelf stonden als bleu ukkie, nu zonder twijfelen de leiding nemen en onze nieuwe Barlaeanen doen groeien. Trots.

Jippie!

Nog lekker fris voor het fietsen (wind mee!) en dan straks het zonnetje erop: gelukkig gesternte, deze jaarlaag, we maken het wel eens anders mee... Uiteraard liepen we vertraging op bij vertrek, de reparaties aan de A10 maken het leven niet makkelijker, maar ach. Kniesoor die daarop let. De ketting die er op het parkeerterrein al af was en de klojo's van de parkeercontrole konden de pret ook niet drukken. Onze briljante hulpmentoren hielden de sfeer er lekker in met hotsjintsjak, cheerRPS en de pony: nu nog geheimtaal voor jullie, maar dat komt goed.

De bagage is gearriveerd en ligt op de zeilen te wachten tot het grut arriveert; we snappen oprecht niet hoeveel kinderen meenemen? Vroegah konden we met twee kleine Pandaatjes toe, inmiddels moeten we zowat met drie bussen op kamp. Die tandenborstel en onderbroek van mij passen gewoon in mijn broekzak.

D & E komen hier nu het terrein oprijden: uitkijken voor de drollen, tentje opzetten en dan aan de bak met een lekker overladen programma!

Goedemorgen!

We staan aan de voorochtend van wat weer een legendarisch kamp belooft te worden met veel zon, zo'n 30 graden, 35 uiteraard stuiterende hulpmentoren, 145 - hopelijk enthousiaste - nieuwe eersteklassers en elf docenten die gaan pogen dit alles in toom te houden. Wij hebben er heel veel zin in, tot zo op het Voorlandpad!

Vanaf ongeveer 11.00 zijn de eerste foto's en verslagen te verwachten op deze blog. Lees vooral mee en reageer gezellig! Vragen mogen ook altijd, gewoon even drukken op het linkje van de comments onder het nieuwste bericht. 

Ps: tip! Schrijf even een naam in die gloednieuwe Barlaeustrui, als die meegenomen wordt. Er zijn er vast meer op het kamp...

Hulpmentortraining 2024

Wachtwoord is hetzelfde als voor alle foto's van het Barlaeus (het Smugmug wachtwoord).

 

Om te zorgen dat de nieuwe Barlaeanen morgen en overmorgen goed begeleid worden door onze hulpmentoren, krijgen de vijfdeklassers een training; hier een klein inkijkje in hoe dat gaat.

Reacties mogen trouwens! Erger nog, wordt zeer gewaardeerd. Weten we ook weer dat we dit niet voor niets bijhouden. 

Goed om nog even aan te denken

• 1a & 1b & 1c: 9.00 uur op het Voorlandpad in de Watergraafsmeer.
• 1d & 1e: 9.30 uur op het Voorlandpad in de Watergraafsmeer.
• Check het weer: het wordt over het algemeen pittig warm! Vergeet dus vooral de zonnebrand en zwemkleren niet. 
• Let goed op waar je je precies moet melden op het Voorlandpad (zie tabbladen).
• Doe vast zonnebrand op VOOR je van huis vertrekt en drink genoeg water. Het is best een eindje fietsen.
• Denk aan een stevig lunchpakket!
  
• Vrijdag om 16.00 uur zijn we weer terug op het Voorlandpad na wat een bloedhete terugtocht lijkt te worden; fijn als ouders een flesje water bij zich hebben voor het dorstig arriverende kind (en een extra voor de docenten/hulpmentoren wordt ook zeer gewaardeerd).